Ang Pantiyon

(larawan mula sa http://apictureofit.com/2012/02/cemeteries-in-guatemala/)

Umugong ang buntong-hininga ng mabigat na kampana. Sinunod ng mga kamay ni Ma’am Eva ang utos nito at nagkasalubong ang kanyang mga kamay sa pagitan ng mga pahina ng nakabuklat na logbook. Sa lakas nito marahil ay nakakaabot pa ito sa pinakamalalim na nitso (at nagpasalamat si Ma’am na masyadong masarap ang tulog ang mga bangkay.)

Narinig niya ang inaasahan niyang garalgal ng mga speakers na nakikilala niyang tinig ni Father. Tinawid ng boses na ito ang malawak na hardin – ang mga mumunting petal ng santol, ang mapuputlang mga dahon, at ang dakilang punong mangga sa gitna ng hardin – hanggang makaabot sa mga matataas na bakod ng pantiyon –  tila isang hamak na bulong na lamang. Hindi gaano maintindihan ni Ma’am ang bulong na ito ngunit alam pa rin niya ang kataimtimang dinedemanda ng mga ito.

Binati ng Anghel ng Panginoon si Ginoong Santa Maria,

Sa ilalim ng punong mangga, natanaw ni Ma’am ang isang babaeng nakaupo sa kanang hati ng Bench na Bato (na sinisimulan na ring tawaging Biyak na Bato) – nakikisilong sa mahihigpit na mga sinag ng araw, sa kanlungang likha ng matandang punong manga. Ang mga bunga ni punong ito’y matitingkad na yumayabong sa liwanag ng mataas na araw – ngunit ang ilan ay nangagtatago sa lilim ng mga maiingat na dahon.

–        Candeys?

Aba Ginoong Maria –

Hindi ba iniwan niya ang mag-ina sa bahay? At binilin pang ‘wag munang ubusin ang panghaplas?

Tinignan niyang mas mabuti ang mukha ng babae: nakakunot ang noo at nakatitig sa hawak niyang cell phone. Inangat ng babae ang kanyang mukha – linilihim ng malaking bakod – ay minansdan niya ang babae.

Narito ang alipin ng panginoon.

Ang kulot na buhok. Ang malapad na noo. Manipis na mga labi. At malalalim na mga matang tila nag-aapoy sa kainipan.

Kamukhang-kamukha nga. Ngunit kamukhang-kamukha lang nga siguro.

Pagkalipas ng ilang sandal ay binasag ng dalaga ang pagkatitig. Marahil tinignan ang isa sa mga tarps na nakapaksil sa mga gilid ng simbahan. (Ano nga ang tarp na nakapaksil na bakod na ‘to? Mateo, Kabanata… Labinsiyam ata? Berso apat hanggang anim o pito siguro. O baka kabanata Labinwalo naman pala. Sa dami ng mga ito hindi niya na rin maalala ang mga nakalimbag sa mga ito.)

Magkahawig nga sila ni Candeys, ngunit kung pagmasdan nang mabuti makikita an grin ang malaking agwat sa kanilang mga edad. Ngunit ang mukhang nasa labas ngayon ay hindi pa naguguhitan ng mga gasgas ng karanasan.Pero kahawig na kahawig niya nga si Candeys – noong bata pa ito.

at nakipamayan sa atin.

Kakaiba nga lang si Candeys noong panahong iyon – noong natitiis niya pa ang bigay ng pangalan ng tatay, noong natatalo niya pa si kuya niya sa court, noong mabilis pa siya tumakbo, at noong pawis lang ang maalat na lumalagas sa kanyang namumulang mga pisngi – bago pa siya nagging Candy.

Manalangin tayo.

Mabuti na lang at mapagmatyag si Father.

Panginoon naming Diyos, kasihan mo nawa

Maaga napuna ang mga sintomas.

ang aming mga kaluluwa

Mabilis nila naisagip mula sa panganib ng malubhang salot.

ng iyong mahal na grasya

Ngunit siguro nga lamang na may mga sugat na hindi talaga na nawawala;

at

gumagaling, ngunit pumipilat din –

yayamang dahilan

sa katawan,

sa pamamalita ng anghel

sa pagkatao

ay nakilala naming

At ang Dakilang Tagapagpatawad, maawain man ay hindi malilimutin.

ang pagkakatawang tao

Mananalangin na lang si Ma’am na huwag sana mangyari iyon sa dalagang ito kailanman; kalianma’y huwag siyang ipahintulot sa tukso –

ni Kristong Anak mo,

nang hindi magalusan ng mga kuko ng kasawian.

pakundangan sa mahal na pasyon

May papalabas mula sa looban ng pantiyon. ‘Yong lalaking naka-itim na hoodie kanina lamang. Kung hindi niya pa pinapirma ito sa logbook at malamang hindi niya pa napansin ang mga kakaibang aninong nagmamapa sa kanyang mukha.

Ilang hakbang na ang layo niya sa guardhouse. Sa pagbantay sa lalaki ay hindi niya napansin ang pagtindig ng dalaga. Hindi niya nakita ang bilis ng pagtakbo nito.

at pagkamatay niya sa Krus,

                Narinig niya na lamang umingit ang lalaki nang yakapin ito nang mahigpit.

Sa sandaling iyon nakita niya muli si Candeys – sa mga braso ng kanyang manugang.

pakinabangan namin ang biyaya

Maira-radyo niya naman ang mga ibang guwardya.

Hindi niya mahahayaang may mangyari sa isa pang babae – lalo na itong dalagang nasa harapan niya. Candeys.

ng Kanyang pagkabuhay

Ilang sandal sila nanatili sa piling ng isa’t isa bago nakapagsalita ang dalaga: “Ano ang nangyari sa’yo?”

Nanlaki ang mga mata ni Ma’am. Ang boses na ‘yon. Nanginginig sa takot. At –

Patlang.

“Nalaman ni Itay,” ang tinig ng lalaking nanginginig din.

na sa kaluwalhatian ng Langit.

Tumingin si Ma’am sa puno. Sa tarp doon. Mateo Labinwalo. Berso Labinwalo. Isa pang  tarp. Ng Dalawang Dakilang Utos naman – kahit saan na p’wede niyang tutukan ang tingin para maiwasan ang eksena ng dalawang binatang humihikbi sa harapan niya.

Amen

At muling napabuntong-hininga ang mga kampana.

PhOoU2zs3Z

Para kang straw. Sipsip! I have kwento... Cheneses gora! I made tusok tusok the fishball. Txt m3 Pho0u2z3s.

 Wika ay ang ginagamit para sa komunikasyon. Ito ay para maiintidihan ang mga tao ang mga mensahe o kahit anong gusto mong ipahiwatig sa kanila. Ito ay para hindi tayo magkagulo sa hindi nating naiintidihan. Bawat salita ay maaring isang matulis na espada o kaya’y mas mapurol pa sa martilyo. Ganito ang kakapangyarihan ng isang wika.

Naniniwala ako na ang panahon ngayon ay may pagkamalikhain sa paggamit ng mga salita; sa paglalaro ng mga lengwahe hanggang sa paggawa ng mga bago. Ang mga salita ay nagbabago ngayon; nakakalito man ito o nakakainis. Nakakapag-tugma ito o ginagamit ng mga tunog. Ang isang halimbawa nito ay, "you are the toyo to my siomai, you are the highlands to my tagaytay." Isa pang halimbawa nito ay, "sinong goddess ang sobrang sweet? Edi si Ar-Temis!" Nakiki-ugnay din ito sa mga salitang Ingles. Dahil dito at dahil sa pagkamalikhain na tao, marami na ang mga kakaibang bagong lengwahe at salita ang Filipino: Gay-lingo, Becky, Conyo, at marami pang iba. Lahat ng ito ay nag-uugat sa mga salita at tunog ng Tagalog. Isang halimbawa ng Gay-lingo ay, "chu chu chorva, chenes churvacheneses choovalu chenes calachuchi." Sa Becky naman ay, "gora keribells." Sa conyo naman ay, "has to make ulit ulit the word and add nohh like, diba?"

Ang Jeje naman ay itinuturing bagong wika na. Pwede nga ipalit ang "Language Settings" mo sa Facebook na magiging Jeje. Ito ay sinisira ng wikang Tagalog at Ingles dahil ginagamit nito ang iba’t ibang mga simbolo at numero na dapat hindi gamitin sa salita. Wala na tuloy ang pwedeng kahulugan nito. Wala ang pagkatalino o isip. Nakiki-epal lang ang mga simbolo at numero sa mga magagandang salita ng wika.

Alam ko na na nagtataka kayo kung bakit ko ito nasulat at kung bakit ko ito isinasaad. Gusto kong maiisip niyo ang tunay na pagaling ng wika at ang ating pambansang wika. Sa simpleng salita, tungo sa panibagong wika: hindi ko masasabing maganda ito o hindi, pero alam kong sumosobra na ito. Ang paglalaro sa mga salita ay mahusay pa rin. Ang Becky at Gay-lingo ay tatanggap ko pa dahil ginagamit ito para sa katuwaan ng mga tao lamang. Ang Conyo naman ay hindi pwedeng tanggapin dahil sa kawalan ng respeto sa ating pambansang wika, ngunit, ang Jeje naman ay nakakabastos at nakakainsulto. Ang "pag-tetext" gamit ang jeje ay nakaka-apekto sa pagsasalita ng mga tao. Kapag ito ay nakaka-apekto sa inyong pagsasalita at pag-iisip ng logical, makakasira ito sa abilidad mo sa komunikasyon.

Sinusulat ko ito para maisip niyo ang nakaraan; para maisip niyo ang kasaysayan ng Pilipinas. Diba lumaban tayo para sa kalayaan? Naglaban tayo para sa ating pagka-Pinoy; para sa ating wika. Sinusulat ko ito para mahalagahin niyo ang ating wika. Isipin niyo ang kinabukasan. Anong mangyayari sa ating komunikasyon? Ang pagkasira ng isang wika ay ang pagpatay sa isang kultura. Kung wala ito, Wal4nG fe~~82oJF oif0...H F8 n8f nF#H8 Nd sd9-

- A. Amor

Miss, Nasa Langit Na Ba Tayo? Mukha Ka Kasing Patay Eh.

Ang karaniwang buhay ay nagsisimula sa kapanganakan. Ang sanggol ay nagiging bata at ang bata ay nagiging matanda. Dahil mortal lamang ang mga tao, ang matanda, o kaya minsan ang bata, ay namamatay. Sinasabi na ang kamatayan ang huling hantungan; ngunit, ito nga ba? Paano kung ang patay ay naglalakad muli sa mundong ito?

May pagkapilay ang lakad, nakagigimbal na halinghing ang salita, sira-sira ang mga damit kung mayroon man, nabubulok ang laman, at tila naglilihing buntis kung maghanap ng masarap na taong makakain--iyan ang zombie. Ang zombie na ang pinakapopular na halimaw matapos umusbong ang hilig ng mga tao sa mga malibog na bampira at "werewolf" o kalahating tao, kalahating lobo. Hindi tulad ng mga bampira at werewolf, walang kaakit-akit sa mga zombie. Hindi na rin kasi pag-ibig ang habol ng masa kundi kaguluhan at aksyon. Sa kaisipang ito nabuo ang mga palabas tulad ng "The Walking Dead" at "Death Valley" sa Estados Unidos. Ang mga kwento nila ay simple: may mga tao at may mga zombie; kinakalaban ng mga tao ang mga zombie para hindi sila maging zombie. Makikita na pinaglalaruan ng mga palabas ang takot ng tao na mahuli at mamatay. Ito ay pumukaw ng patok na "fun-run" sa Pilipinas, ang "Outbreak Manila". Ang kakaiba sa fun-run na ito ay mayroong humahabol na mga zombie na kumukuha ng buhay. Hindi talaga mamamatay ang mga kalahok subalit mababawasan sila ng puntos.

 

Kumakailan lang, pumunta ako sa sementeryo para sa Araw ng mga Patay. May nakita akong matanda na parang ka Amerikana at mukha talaga siyang kakalabas lang sa kabaong. Zombie kaya ito? Buti na lang nakita ko na pinuntahan niya ang kanyang pamilya sa isang puntod. O baka naman zombie rin ang pamilyang iyon? 

-M. Atienza

Pulang Kahon

Hinukay namin ang lupa sa bakuran ni Maya na dati ay kinatatayuan ng eskwelahan namin. Di na ako makapaghintay, gusto ko na makita ang kulay pulang kahon na naglalaman ng mga alaala naming magkakaibigan noong bata pa kami. Tatlumpung taon na ang nakalipas, ang bilis talaga ng panahon. Isa na akong Flight Attendant sa PAL, si Maya naman ay isang Artista, si Tessie ay nagmamay-ari ng no. 1 shoe factory na "Tshoes", at si Lily naman ay kilalang Chef. Hindi ko akalaing magiging ganito ang buhay namin, napangiti ako sa isip na dati ay mga nene at totoy lang kaming naglalaro at tumatambay sa ilalim ng punong Narra. “Tessie, tama na nga yang pagda-daydream mo tumulong ka nga! We buried it deeper than I expected.” Sabi ni Lily sabay pag-abot sakin ng shovel. “Yes, chef! tutulong na  ‘ho!” pabiro kong sinabi.

Pagkalipas ng ilang oras bumigay din kaming lahat. Lumabas si Maya na may dala-dalang Picnic basket

“Mag merienda muna tayo friendships”

“Wow Ms. Kontrabida ang tagal na nating di tinawag ang isa’t-isa ng ganyan” sabi ni Tessie “Oo nga ancient history na yan! Pero nakakamiss sa totoo lang” dagdag ni Lily.

“Hay kung pwede lang bumalik sa dati talagang babalik ako, ah siya siya halika na kumain na tayo para matapos na natin ang trabaho!" 

Nagtinginan kaming tatlo at sabay sabi "Yes Ms. Kontrabida!" kay Maya. Nagtawanan kaming lahat at sa moment na iyon naramdaman ko ang saya pagkasama ang mga matatalik kong kaibigan.

Sa wakas ay natagpuan na ang kahong pula, sabay-sabay naming binuksan ito at binasa ang iniwan na sulat at gamit ng 17 year old version namin.

Maya:

“Hi Future me! Ang tanda ko na ata pag nabasa ito, 47 years old na wow tanda mo. Sana naman ngayon di ka na iyakin at mahiyain sa tao. I really hope lumabas ka na sa 'comfort zone' mo anyway, ang pinaka-memorable na nangyari sakin this year ay ang pagsayaw ko ng Opa Gangnam style ni Psy sa Talent Fest! Si Psy ay isang mang-aawit galing sa Korea ang kantang Gangam Style ay may pinakamaraming “likes” sa YouTube (1.56 milyon) “

Tessie:

“Benta! I don’t even know kung bakit pumayag ako sa ganito. Hmmm wala naman kase akong gusto sa buhay kundi sapatos, kaya sana sa future maging “in” paren ang mga brand na sapatos na nagbigay sakin ng kasiyahan itong taong 2012.

Tessie’s shoe list: Nike, Puma, Topsiders, TOMS, Havaianas, Crocs, Sanuk, Payless, Rusty Lopez, Hush Puppies, Primadonna, Gibi, Banana peel, Converse, Vans, Kickers, Skechers, and Ecko

Lily:

Hi Big Lily alam mo ba during dismissal dumadayo tayo sa iba't-ibang milk tea place. Andami ko na nga nating napuntahan eh sa wilson man o sa kapitolyo. MADAMI! Wait, ito ang listahan ng milk tea places na napuntahan na nating as of November 2012: Serenitea, Happy Lemon, Bubble Tea, Teatap, Moonleaf, Tearrific, Gong cha, Cha dao, Chatime, BubbaTea Licious, Tea Zone, Saint's Alp, Bon Appetea, Sip, Share Tea

Pu:

Dear. Pu, wait di ko talaga alam sasabihin sa sarili ko.. um magpakabait ka? joke lang! Unang una sa lahat, dapat hindi mo makakalimutan si Lily, Tessie, at si Maya. Sila ang BFFs mo sa buong mundo! Wag na wag mo silang ibabalewala ok? Sana paglaki niyo ay magkakasama paren kayo. Ang pinakamahalaga sakin ngayon? Iphone and Blackberry! Itong dalawang bagay ang buhay mo ngayon. Ito ang ginagamit sa pag-contact mo, pag-organize ng mga schedules, at panggamit mo sa social network kagaya ng: Twitter, Facebook, and Tumblr.

Natawa kami sa itsura namin pagkatapos naming basahin ang mga liham at pagmasdan ang mga naiwang cd, coupons, at listahan ng mga dreams and wishes namin noong 17 years old palang kami. Lahat kami ay napaiyak sa tuwa at lungkot na ni minsan ay hindi namin naisip na ang mga bagay na ito ang mahalaga sa amin noon. Nagyakapan kami lahat at nagpromise na hindi namin makakalimutan ulit ang mga little things na ito at nagpasyang gumawa ulit ng Time Capsule na bubuksan namin pag 77 years old na kami.

-Bianca "Pu" Pujalte

Sayaw ng Bayan

Hindi mapagkakailang mahilig ang mga tao sa kahit saanmang sulok ng mundo sa pagsasayaw. Marunong man o hindi, lahat ay nakikisali sa paggiling at pagsayaw kapag ang mga usong tugtugin na ang nakasalang. Sa nakalipas na sampung taon, may mga ilang piling kantang talaga namang naging tanyag sa buong mundo. Nagkalat sa youtube at iba pang online social media ang mga video ng mga kabataan at maging ng mga matatandang nakikisayaw sa mga awiting ito. Heto ang ilan sa kanila:
 

2002: Ketchup Song
Isa sa mga naging pinakasikat na awitin ang "The Ketchup Song" o mas kinikilala bilang "Asereje" ng Las Ketchup, isang grupo mula sa Espanya. Mayroon itong tatlong salin - Espanyol, pinaghalong Ingles at Espanyol, at Portuges. Nanguna ang kanta sa Inglatera at maging sa dalawampu't-anim pang mga bansa. Sa taong 2006, nakabenta na ng higit pa sa 7 milyong kopya ang kanta sa buong mundo, dahil upang ito'y matawag na isa sa mga "best-selling singles of all time."
 
2006: Chicken Noodle Soup
Ang “Chicken Noodle Soup” ay isang kantang hiphop na pinasikat nina DJ Webstar, Young B at The Voice of Harlem. Nagmula ito sa New York at unti-unting nakilala sa buong mundo dahil sa mga linyang "let it rain, now clear it out" at "chicken noodle soup with a soda on the side." Naging hit rin ang kanta sa internet kung saan tuluyan itong lumaganap bilang isang dance craze.
 
2007: Crank That (Soulja Boy)
Ang "Crank That (Soulja Boy)" ay ang debut single ng rapper na si Soulja Boy sa kanyang debut album na souljaboytellem.com. 7 linggo itong namalagi sa unang pwesto sa Billboard Hot 100 ng Estados Unidos noong taong 2007, at kinilalang ika-23 na pinakamatagumpay na kanta ng 2000s noong 2009. Lumabas ang music video nito noong Agosto 9, 2007 kung saan makikita si Soulja Boy kasama nina Bow Wow, Chris Brown, Omarion, at iba pang mga sikat na artista na ginagawa ang "Soulja Boy Dance."
 
2009: Dougie
Marahil walang tao sa mundong ito na hindi nakakaalam ng sayaw na dougie na pinasikat ng Cali Swag District noong taong 2009. Nagsimula ang sayaw na ito sa Dallas, Texas noong taong 1980 dahil sa rapper na si Doug E. Fresh. Noong 2007, muli itong ginamit ni Lil' Wil sa kanyang kantang "My Dougie." Nakamit lamang ng dougie ang pinakarurok ng kasikatan nito noong lumabas ang video ng kantang "Teach Me How to Dougie" ng Cali Swag District.
 
2012: Gangnam Style
Hulyo 15 ng taong 2012 ng sumikat ang Gangnam Style ng mang-aawit mula sa Korea na si Psy. Napakabilis na kumalat ang video ng kantang ito noong Agosto at mula noon ay kabi-kabila na ang mga taong gumagaya nito. Sa ngayon, ito ang video na may pinakamaraming “likes” sa YouTube (1.56 milyon) at nanguna sa mahigit 33 bansa.

-Angela Rayos del Sol

Mas madali nga, nakakatulong ba?

Kahit saan ka pumunta: sa mall, sa restaurant, sa parke, o kahit diyan lang sa labas ng bahay mo ay makikita mo ang kabataan na nag lalaro. Nag lalaro ng mga gadgets nila. Nag lalaro, nakatutok sa mga cellphone nila, nag tetext, o kahit ano man pwedeng gawin sa mga gadgets nila. Tila buong buhay na nila ay nag rerevolve around sa mga cellphone nila.

Patintero, Langit Lupa, Ice Ice Water, Luksong Baka, Luksong Tinik, Habulan; yan mga examples ng mga larong kinalakihan ng kabataan. Ngunit ngayon? Di na nga lumalabas sa bahay ang mga bata. Mas gusto nilang umupo sa harap ng mga laptop nila at mag laro, mag blog, mag chat, at kung ano ano pa.

Oo, technology is important. Pinapadali niya ang buhay natin. Pero mukhang technology is also taking over our lives. Dati, para makakilala ka ng new people ay mag aayos ka ng isang kasiyahan, lalabas ka ng bahay at mag papakilala sa mga tao. Pero ngayon, kahit nasa loob ka lang ng bahay, naka suot pa ng pang tulog mo ay marami ka nang makikilala sa internet.

Marami nang internet sites ang gumagawa ng ganto. Kung saan ang tao mula sa isang sulok ng mundo ay makakakilala ng isa pang tao na nasa kabilang sulok naman ng mundo. Ngayon, kapag gusto mong makipagusap sa kaibigan mo ay ipapadala mo lang siya ng isang text at ayun, pwede na kayo mag kwentuhan kahit kung hindi naman kayo mag kasama.


Dati, kapag may ibinigay na homework ay kailangan mong pumunta sa library, mag research tungkol sa lesson mo, mag basa, at talagang intindihin ang paksa. Ngunit ngayon, isang click mo lang sa internet ay malalaman mo na ang sagot agad. Di mo na kailangan gumawa ng effort para alamin ang mga kailangan mo.

Technology is making our lives easier, pero ang tanong, is it making our lives better?

-Erica Dehesa

Tunay na Laman ng Puso

Naaalala ko pa ang kauna-unahang pagkakataong siya’y una kong napansin. Tiningnan niya ako at nagkunwaring pumapasok sa kanyang kamay ang lead ng kanyang mechanical pencil. Hindi pa kami magkakilala, kaya wala akong ibang naisip gawin kundi ang tumawa nang mahina sa pagbibiro niyang ‘yon. Matapos no’n, napagdesisyunan kong gusto ko siyang maging kaibigan sa taong ‘yon.

Siya ang kauna-unahan kong kaibigang dayuhan. Manilaw-nilaw ang balat, singkit ang mga mata, tuwid at itim ang buhok, balingkinitan ang katawan – isang tipikal at simpleng Koreana si Kim Soo Jung. Tinuruan niya ako kung paano magbasa ng hangul, ang alpabeto ng Wikang Korean. Mayroon pa nga ako noong hiwalay na Korean notebook kung saan binibigyan ako ng mga tests ni Soo Jung sa pagbasa ng hangul. Nakatikim din ako ng iba’t ibang pagkaing Korean na aking kinahiligan tuwing siya’y nagbabaon. Talagang naging malapit kaming magkaibigan, at masasabi ko pa ngang siya ang best friend ko noong taong iyon.

Sa sumunod na school year, lumipat siya ng paaralan at kami ay naging out of touch. Sa kabila no’n, nag-iwan siya ng malaking marka sa aking buhay. Dahil na nga siguro sa naging impluwensiya niya sa akin, nagsimula akong masabik sa kahit anong may kaugnayan sa Korea. Gabing-gabi na akong natutulog dahil sa panonood ng mga Korean drama. Naging fan ako ng mga Korean idols tulad nina Kim Hyun Joong, Jang Geun Suk, Lee Min Ho, Jung Yong Hwa, at marami pang iba. Naging K-pop fan din ako kaya talagang hindi ko pinapalampas tuwing may idol group na pupunta sa Pilipinas para sa isang concert.  Nahiligan akong kumain sa mga Korean restaurants at nasanay na nga sa mga maaanghang na pagkain. Tuwing nakakakita ako ng Korean kung saanman, napapatitig ako at namamangha sa kanila.

Ilang araw na lang at matutupad na rin ang pangarap ko. Hindi ko maipaliwanag ang aking nararamdaman, sapagkat first time kong maranasan ang ganitong klase ng saya at pagkasabik. Matapos ang napakaraming taong ibinabad ko ang aking sarili sa anumang Korean, sa wakas ay mapupuntahan ko na rin ang bansang iyon na aking hinahangaan. Isa nga itong dream come true, at excited na akong maramdaman ang maging tila Korean sa Korea mismo.

Oo, inaamin ko, isa akong Korean sa puso at diwa, at wala nang mas makapagpapasaya pa sa akin sa tuluyang pagtira sa Korea, ang bansang ninanais kong akin sanang sinilangan.

-Pia Varela

"Meant to Be" Nga Ba Talaga?

May mga bagay na talagang meant to be.

...Eh kung ganoon, bakit pa tayo umaasa sa shooting stars at sa nahuhulog na pilik mata, naghahanap ng masalong feathers, nagpapalipad ng mga lanterns, at naghihintay sa 11:11? Marahil ay pampadagdag swerte ito sa atin. O kaya nama'y mas nagiging kampante tayo na mangyayari ang ating hinihiling magawa lang ang isa sa mga pinaniniwalaang pampaswerte.

Ihiniling sa 11:11 na sana'y magkatuluyan kayo ni crush, sabay mamayang konti ay nakita mo siyang naglalakad sa kinaroroonan mo, tapos iisipin mo, meant to be na agad? Hindi ba puwedeng nagkataon lang muna? Kunwari nama'y nakakita ka ng shooting star tapos ginusto mong maging kayo na, tapos 'di sinasadyang nahaplosan niya ang 'yong kamay noong kayo'y magkatabi, chumachancing na agad? Hindi ba pwedeng talagang 'di lang sinasadya?

Maraming pangyayaring nalalagyan ng ibang meaning dahil sa mga shooting stars, pilik mata, feathers, lanterns, 11:11, at kung anu-ano pa. Lahat ng pangyayaring nagaganap, ginagawan ng paraan para maiugnay at mapalapit sa talagang nais mangyari. Laging naghahanap ng signs para lang mapatunayan na mangyayari talaga ang mga bagay na ginugusto. Ngunit, hindi ba ito mga pagkakataon lamang - mga pangyayaring 'di nagtataglay ng mas malalim pang kahulugan?

Bakit masyadong malakas ang paniniwala natin sa mga bagay na ito? Sa paghihiling ba natin, ay makukuha na ang ninanais? Sa aking palagay, ang mga shooting stars, feathers, lanterns, pilik mata, 11:11, at iba pang mga ganoong bagay ay nagsisilbi lang bilang thrill sa mga lubos na umaasa. Hindi naman masamang magkaroon ng thrill, hindi ba?

Pero, ano pa nga ba ang totoong kahulugan ng meant to be? Syempre, marami sa ating magsasabi na ang meant to be ay ang mga nangyayaring bagay ayon sa ginugusto. Pero, kung lahat ng nangyayari ay nilalagyan ng bagong meaning, dinadagdagan ng sinisimbulo, hinahanap pa ng mas malalim na connection, meant to be pa rin ba ito?

Eh ikaw, ano nga ba ang ibig sabihin ng "meant to be" para sa'yo? 

- Maia Marquez