Tunay na Laman ng Puso

Naaalala ko pa ang kauna-unahang pagkakataong siya’y una kong napansin. Tiningnan niya ako at nagkunwaring pumapasok sa kanyang kamay ang lead ng kanyang mechanical pencil. Hindi pa kami magkakilala, kaya wala akong ibang naisip gawin kundi ang tumawa nang mahina sa pagbibiro niyang ‘yon. Matapos no’n, napagdesisyunan kong gusto ko siyang maging kaibigan sa taong ‘yon.

Siya ang kauna-unahan kong kaibigang dayuhan. Manilaw-nilaw ang balat, singkit ang mga mata, tuwid at itim ang buhok, balingkinitan ang katawan – isang tipikal at simpleng Koreana si Kim Soo Jung. Tinuruan niya ako kung paano magbasa ng hangul, ang alpabeto ng Wikang Korean. Mayroon pa nga ako noong hiwalay na Korean notebook kung saan binibigyan ako ng mga tests ni Soo Jung sa pagbasa ng hangul. Nakatikim din ako ng iba’t ibang pagkaing Korean na aking kinahiligan tuwing siya’y nagbabaon. Talagang naging malapit kaming magkaibigan, at masasabi ko pa ngang siya ang best friend ko noong taong iyon.

Sa sumunod na school year, lumipat siya ng paaralan at kami ay naging out of touch. Sa kabila no’n, nag-iwan siya ng malaking marka sa aking buhay. Dahil na nga siguro sa naging impluwensiya niya sa akin, nagsimula akong masabik sa kahit anong may kaugnayan sa Korea. Gabing-gabi na akong natutulog dahil sa panonood ng mga Korean drama. Naging fan ako ng mga Korean idols tulad nina Kim Hyun Joong, Jang Geun Suk, Lee Min Ho, Jung Yong Hwa, at marami pang iba. Naging K-pop fan din ako kaya talagang hindi ko pinapalampas tuwing may idol group na pupunta sa Pilipinas para sa isang concert.  Nahiligan akong kumain sa mga Korean restaurants at nasanay na nga sa mga maaanghang na pagkain. Tuwing nakakakita ako ng Korean kung saanman, napapatitig ako at namamangha sa kanila.

Ilang araw na lang at matutupad na rin ang pangarap ko. Hindi ko maipaliwanag ang aking nararamdaman, sapagkat first time kong maranasan ang ganitong klase ng saya at pagkasabik. Matapos ang napakaraming taong ibinabad ko ang aking sarili sa anumang Korean, sa wakas ay mapupuntahan ko na rin ang bansang iyon na aking hinahangaan. Isa nga itong dream come true, at excited na akong maramdaman ang maging tila Korean sa Korea mismo.

Oo, inaamin ko, isa akong Korean sa puso at diwa, at wala nang mas makapagpapasaya pa sa akin sa tuluyang pagtira sa Korea, ang bansang ninanais kong akin sanang sinilangan.

-Pia Varela